Vandaag is het vijf jaar geleden dat François Sterchele om het leven kwam in een ongeval. Ik werd ‘s ochtends wakker van een sms van een vriendin van met. heel kort en hard! ‘Sterchele is verongelukt’. Er heerst ongeloof in mijn hoofd. Er is nog geen nieuws op internet te vinden. op radio hoor ik later tijdens het 7u journaal bevestiging van het smsje. Even lijkt het alsof de wereld stilstaat, ik ben volledig van de kaart. Ik probeer mijn verdriet te delen met mijn vrienden/supporters. Ongeloof en verslagenheid nemen de bovenhand….
af en toe pink ik mijn traantje weg
2 dagen na het ongeval is er de wedstrijd Club Brugge vs Westerlo. Een wedstrijd die ik nooit zal vergeten. de serene sfeer, het broederschap, het collectief verdriet. Als ik de beelden terug zie krijg ik nog steeds een krop in mijn keel en tranen in mijn ogen. Alles zit nog steeds op mijn netvlies gebrand. Ik kan de stilte in het tot de nok gevulde stadion nog steeds voelen.
Tegenwoordig ga ik nog maar zelden naar het voetbal. Al blijft mijn hart voor het leven Blauw Zwart. Vijf jaar later zit je nog altijd in al onze harten Cois. Elke 23e minuut in de clubwedstrijden is voor u.
Nu zit ik hier terug met tranen in mijn ogen de filmpjes van toen te herbekijken. Bij het horen van “You’ll Never Walk Alone” lopen de rillingen terug over mijn rug! .
We blijven je missen ..Een ster was geboren nu schitter je voor eeuwig aan de hemel.
een blauw zwarte fan